Het congres is gebroken – zou dit het moment kunnen zijn waarop het wordt gebroken?

Terwijl de klok tikt bij de onderhandelingen over het schuldenplafond, komt een groot deel van het land tot stilstand voor het weekend van Memorial Day. De VS kunnen en willen hun schuld niet betalen. We zijn gewoon getuige van een ander symptoom van de ramp, namelijk ons ​​gebroken Amerikaanse Congres.

In een interview dat ik vele jaren geleden deed met de New York Times-columnist David Brooks, merkte hij op: ‘Het is niet genoeg om gebroken te zijn; je moet gebroken worden om te transformeren.”

Zou dit gebroken moment, dat de diepte, breedte en mate van gebrokenheid in het Congres onderstreept, daadwerkelijk een kans kunnen zijn om te openen en te transformeren wat gebroken is?

Een vriend deelde ooit de volgende gedachte met mij: gebroken wolken laten regen vrijkomen om de aarde te voeden. De gebroken aarde ontvangt het zaad. Een gebroken zaadje groeit en wordt een graan. Het gebroken graan wordt meel voor het maken van brood. Gebroken brood voedt het lichaam.

Het congres is gebroken. Kan het worden geopend zodat de transformationele verandering kan beginnen? Ik zeg dat het kan als de leiders krachtig optreden, met moed, hoop en wil. De vraag is hoe en wie zo’n beweging zou leiden?

Laten we rekenen en het simpel houden. In de huidige onderhandelingsscenario’s wordt ervan uitgegaan dat er 100 Democraten zijn die niet zullen stemmen voor een overeenkomst over het schuldenplafond die naar voren komt, omdat deze in grote lijnen te veel bezuinigt of niet genoeg belast. En er zijn 100 Republikeinen die niet voor het compromis zullen stemmen omdat het te weinig bezuinigt of te veel belasting heft.

Dat zou betekenen dat er 118 Republikeinen en 100 Democraten bereid zijn om voor de real deal te stemmen.

Hier is je openmoment.

Als die 218 centrumlinkse en centrumrechtse parlementsleden een caucus zouden vormen, zouden ze er niet alleen voor kunnen zorgen dat het land bezuinigt en zijn schulden niet aflost, maar zouden ze ook de controle over het hele huis overnemen. Die 218 zouden een effectieve meerderheid vormen die een parlementsvoorzitter zou kunnen kiezen die niet gebonden is aan extreem-links of extreem-rechts.

Wat nog belangrijker is, ze zouden eigenlijk zijn waar de meeste van hun kiezers zijn. Immers, de overgrote meerderheid van de Amerikanen zij zijn van mening dat verhoging van het schuldplafond gekoppeld moet zijn aan hervorming van de uitgaven.

Een gebroken moment kan een gebroken opening worden naar een ander soort politiek.

Stel je de impact voor van zo’n nieuwe meerderheidspartij. Het aantal vertegenwoordigers zou snel toenemen tot meer dan 218 in die nieuwe meerderheid, en de twee nieuwe minderheidspartijen (bestaande uit democraten en republikeinen buiten die meerderheid) zouden zich haasten om erachter te komen tegen wie ze moesten schreeuwen, wie nog meer zou luisteren en hoe ze geld blijven inzamelen. De stevige greep die de twee partijen al generaties lang op de natie hebben gehouden, zou worden verbroken en onze politiek zou worden verbrijzeld.

De getallen tellen op en komen overeen met de centrumrechtse tot centrumlinkse natie. Te lang hebben de meeste Amerikanen het gevoel gehad dat ze hun stem verloren hebben en simpelweg moeten stemmen voor de minste van twee kwaden. Velen hebben zich volledig teruggetrokken uit het politieke proces omdat ze uitgeput en geïrriteerd zijn door de keuzes die worden voorgeschoteld door twee partijen die alle woede, geen reden en weinig oplossingen bieden.

Het afwijzen van de valse keuze van extreem-linkse versus extreem-rechtse politiek zou kunnen resulteren in een nieuwe manier – ik zou het de Amerikaanse manier noemen.

Republikeinen en Democraten overtuigen kiezers al tientallen jaren dat elke verkiezing een binaire keuze is – rood versus blauw, wij versus zij, goed versus slecht, Democraten versus Republikeinen.

Stel je voor wat er zou gebeuren als de huidige Democraten en Republikeinen dit uitgangspunt zouden verwerpen. Meer mensen zouden opnieuw deelnemen aan het politieke proces. Er zouden meer mensen in de raadzaal verschijnen en de zwijgende meerderheid zou niet meer zwijgen.

Als dit gebroken moment een transformerende beweging zou worden – een moment van innovatie vergelijkbaar met de uitvinding van Wi-Fi of de smartphone – zou dat het land uit zijn huidige moeras van scherpe politieke verdeeldheid kunnen halen en naar een nieuw tijdperk van beleefdheid en welvaart kunnen leiden. .

Wie leidt het opengebroken moment tot een beweging? Ons land heeft dergelijke leiders eerder nodig gehad en geproduceerd. Velen van hen demonstreerden de heldhaftigheid die we vieren op Memorial Day.

Oliver Wendell Holmes Jr. hij was een van de grootste redenaars van ons land en was lid van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Hij was ook een veteraan uit de burgeroorlog. Hij sprak op 30 mei 1884 in Keene, NH, over waarom jonge mensen om Memorial Day zouden moeten geven.

Holmes begon: “Dus aan de onverschillige vraagsteller die vraagt ​​waarom Memorial Day nog steeds gevierd wordt, kunnen we antwoorden dat het van jaar tot jaar een nationale daad van enthousiasme en geloof viert en plechtig maakt. In de meest indrukwekkende vorm belichaamt het onze overtuiging dat handelen met enthousiasme en geloof een voorwaarde is voor goed handelen.”

Het vermogen en de vastberadenheid om “sterk te handelen”, met “enthousiasme en geloof”, is wat die 218 leiders in het Congres nodig zouden hebben.

Holmes beëindigde zijn eerbetoon aan degenen die stierven terwijl hij voortreffelijk acteerde, door te zeggen: “Terwijl ik luister, begint het grote refrein van leven en vreugde opnieuw, en te midden van het vreselijke orkest van geziene en ongeziene krachten, en het lot van goed en kwaad, onze trompetten blaas eens meer tonen van moed, hoop en wil.”

De gebrokenheid van het congres is eindelijk aan het licht gekomen. De vraag dit weekend van Memorial Day is: zullen er leiders uit centrumrechts en centrumlinks komen die bereid zijn “groots op te treden”, met “moedigheid, hoop en wil”?

Acteren is niet eenvoudig. Soms is het een beetje gek. We kunnen alleen maar hopen dat die 218 in het Congres inderdaad groots zullen optreden, zodat de transformatie van verdeeldheid naar een “perfectere unie” opnieuw kan beginnen.

Het is Boyd Matheson gastheer van de show Inside Sources op KSL News-radio in Zout meer stad. Hij is ook voormalig opinieredacteur bij Desert News.