Republikeinen in het Congres lijken te kanaliseren hun innerlijke Dave Ramsey en zijn gekke idee accepteren dat je niet meer moet uitgeven dan je binnenkrijgt. Dit is niet de eerste keer dat Amerikanen naar deze serie kijken, maar onze staatsschuld bedraagt ​​nu meer dan 31 biljoen dollar.

Het is duidelijk dat de ‘schuld is stom’-menigte die zich aan Ramsey’s mantra houdt, het moet afleggen tegen de ‘schuld is veel gemakkelijker en leuker’-menigte.

Op dit moment is het de vraag of dit congres overeenstemming zal bereiken over bezuinigingen. Als prestaties uit het verleden enige indicatie zijn voor toekomstige resultaten, dan zullen ze dit versleten, gedeukte blik waarschijnlijk opnieuw de weg op schoppen die naar de onvermijdelijke klif leidt.

Maar hoe zou het eruit zien als het Congres zou besluiten dat het niet ideaal is om toekomstige generaties met een ondraaglijke hoeveelheid schulden op te zadelen en dat de regering binnen haar mogelijkheden moet gaan leven? Dit lijkt misschien een vergezochte fantasie, maar met ons leger dat UFO’s neerschiet, wie weet? Misschien is vandaag alles mogelijk.

Hoe graag president Biden kiezers ook wil afschrikken, vooral senioren die in groten getale positief stemmen, het Congres zal niet in de sociale voorzieningen snijden. Zowel Republikeinen als Democraten begrijpen de verschrikkelijke politieke gevolgen van het knoeien met rechtenprogramma’s. Militaire uitgaven krijgen brede steun aan beide kanten van het gangpad, dus gok niet op krachtverminderingen of sluitingen van basissen op korte termijn.

Met het ontbreken van rechten en defensie-uitgaven, wie zal waarschijnlijk de dupe worden van federale bezuinigingen?

Kort antwoord: 50 staten van deze grote natie.

Toen ik staatsvertegenwoordiger was in Michigan, stond het verminderen van het delen van inkomsten met lokale overheden altijd bovenaan de lijst als we moesten bezuinigen. En eerlijk gezegd, het was politiek logisch.

In plaats van te snijden in diensten of het verhogen van belastingen – waardoor hun kiezers in het proces boos worden – zouden wetgevers van de staat ervoor kiezen om de geldstroom naar lokale overheden af ​​te sluiten. Dit verschuift de last en schuld naar lokale gekozen functionarissen, die vervolgens belastingen moeten verhogen of diensten moeten schrappen. Het is politiek minder schadelijk om een ​​handvol lokale verkozenen boos te maken dan de overgrote meerderheid van uw kiezers.

Staten mogen volledig verwachten dat de federale regering dezelfde mentaliteit aanneemt. En het is moeilijk om ze de schuld te geven. In de afgelopen jaren is er een ongekende hoeveelheid federale dollars naar de staten gegaan. Dat is een groot probleem voor iedereen die graag 50 onafhankelijke laboratoria van de democratie heeft.

Momenteel, federaal geld maakt 36% uit van de gemiddelde staatsbegroting. Bij het huidige groeitempo zou het in 2046 50% kunnen bedragen. Op dat moment zouden de staten niet langer onafhankelijk zijn, maar louter pionnen van Washington, volledig onderworpen aan de grillen van een disfunctionele en onaantastbare federale kolos.

Als Uncle Sam besluit te stoppen met het uitschrijven van cheques, zullen staten in het beste geval in paniek raken en in het slechtste geval in een noodsituatie.

Het debat over het schuldenplafond moet landen wakker schudden. Dat betekent niet dat ze morgen elke federale dollar moeten weggooien, maar er moet een serieuze discussie zijn binnen de hoofdsteden van de staat over het verminderen van hun afhankelijkheid van al dat “gratis” geld uit Washington, D.C. De toekomst van uw staat aan de federale overheid binden is ook een gok dat het Congres er altijd voor u zal zijn en dat u afstand doet van de autonomie van uw land.

De pratende hoofden kijken misschien naar het Congres, maar Amerikanen moeten zich concentreren op de wetgevende macht van hun staat en een plan eisen om hun afhankelijkheid van Uncle Sam’s dollars te verminderen.

Houd uw adem niet in terwijl u wacht tot het Congres bezuinigt. Maar je zou net zo dwaas zijn om het lot van je staat af te hangen van de eeuwige vrijgevigheid van de federale regering.

Steven Johnson is een fellow bij het Center for Practical Federalism van het State Policy Network.

Copyright 2023 Nexstar Media Inc. Alle rechten voorbehouden. Dit materiaal mag niet worden gepubliceerd, uitgezonden, gekopieerd of herverdeeld.

By admin

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *