ERC werpt wetsontwerp op om fiasco in mislukkingswet te wijzigen

Met het vetorecht op rubberen ballen die door veiligheidstroepen worden gebruikt, een belangrijk knelpunt, heeft het gebrek aan overeenstemming tussen de regering van Pedro Sánchez en uitvoerende partners een einde gemaakt aan de mogelijkheid om de burgerveiligheidswet van regering Mariano Rajoy, bekend als de gag-wet, te hervormen. Maar slechts 24 uur later brachten ERC-bronnen – verantwoordelijk voor het fiasco – het vooruitzicht van verlossing naar voren. Het zou een nieuw wetsvoorstel zijn, overeengekomen met Bildu en Podemos, dat het verbod op deze raketten, hete terugkeer en bestraffing voor ongehoorzaamheid en ongehoorzaamheid van agenten omvat.

Het voorstel zou in ieder geval net zo moeilijk over te nemen zijn als de herziening van de bezwaarwet. Als de tweede wordt geblokkeerd vanwege een gebrek aan steun van ERC- en Bildu-parlementsleden, zou de eerste worden afgewezen door PSOE-parlementsleden die zich verzetten tegen hun veto over dit anti-oproermateriaal. Kortom, het is erg moeilijk voor hem om het licht te zien, ook vanwege de kwestie van tijd.

Het is waar dat de wet op de burgerveiligheid deze elementen niet één keer vermeldt, omdat het gebruik van apparatuur voor oproerbeheersing door elke instantie wordt gereguleerd. Maar het debat is oud vanwege de gevolgen die het gebruik ervan heeft gehad. De ernstigste, in 2012, de dood van Íñigo Cabacas in Bilbao, na een voetbalwedstrijd tussen Athletico en Schalke 04. Sindsdien begonnen de Ertzaintza het gebruik van niet-gespecialiseerde patrouilles te verbieden en begonnen ze kogels te gebruiken schuim, of schuimen, die niet onschadelijk zijn maar “preciezer” zijn. Hetzelfde gebeurde in de Mossos d’Esquadra en in de politie van Foral in Navarra.

Geraadpleegde politiebronnen van hun kantverdedigen dat rubberen kogels de meest effectieve methode zijn om rellen te voorkomen en beweren dat zonder hen veel meer agenten nodig zouden zijn en er veel meer gewonden zouden vallen, zowel van de kant van de demonstranten als van de kant van de politie. Natuurlijk wijzen ze erop dat ze goed gebruikt moeten worden, want hun gebruik “vereist specialisatie, training, training en recycling van materialen”.

Op dezelfde dinsdag publiceerde Amnesty International van haar kant een wereldwijd rapport. Volgens deze gegevens in de afgelopen 20 jaar“het gebruik van grote en inherent onnauwkeurige rubberen projectielen met kinetische impact, ongeveer zo groot als tennisballen, veroorzaakte minstens één dode door hoofdletsel en ernstig letsel voor 24 mensenwaaronder 11 gevallen van ernstig oogletsel.” De gegevens zijn afkomstig van de campagnegroep Stop rubberen kogels.

Dit staat niet in de Wet burgerveiligheid, maar in politiereglementen. In het geval van de Nationale Politie wordt het gebruik gedetailleerd beschreven in een circulaire uit 2013 die, net als rubberen ballen, als “laatste stap van het protocol” “bepaalde gebieden vrijhoudt of de activiteiten van relschoppers tegengaat” en altijd in een “progressieve” vorm. manier “.

In het geval van de Guardia Civil zijn de regels vergelijkbaar. Bovendien kregen grensagenten na de Tarajal-tragedie mondelinge orders om ze niet te gebruiken.

De drie autonome politiediensten met bevoegdheden, Mossos, Ertzaintza en Navarra Foral Police gebruiken kogels schuim. In Catalonië gebruiken de Mossos sinds 2013 alleen schuimballen, behalve bij zeer uitzonderlijke gelegenheden. Het vetorecht wordt noch aan de politie, noch aan de Guardia Civil gegeven, omdat hun voorschriften voor het hele gebied gelden.

In het geval van Ertzaintza wordt het gebruik van rubberen ballen in uitzonderlijke gevallen “heel erg heel erg” gehouden, en het is gebruikelijk om visco-elastische kogels te gebruiken.

In Navarra hetzelfde. Foraal wordt gebruikt schuim en reserveer rubberen ballen voor zeer uitzonderlijke gevallen.

Een jonge man uit Basauri, Iñigo Cabacas, werd op 4 september 2012 geraakt door een bal van Ertzaintze, na een voetbalwedstrijd in het San Mamés-stadion. Na vier dagen in coma, stierf aan een hoofdwond, kort voor zijn 29e verjaardag. Officier Juan José de Pablo werd veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf, met uitstel, en vier jaar diskwalificatie wegens roekeloze doodslag.

Daarna werd het gebruik van rubberen ballen beperkt en konden Ertzaintza-patrouilles ze niet meer gebruiken. Het bleef beperkt tot speciale interventie-eenheden.

Ester Quintana verloor niet haar leven, maar wel een oog, tijdens een algemene stakingsprotest op 14 november 2012.. Zijn zaak leidde tot een debat dat al was begonnen met de dood van Cabacas. Van daaruit begonnen de Mosso’s schuimkogels te gebruiken, die ze nog steeds gebruiken.

Een rapport uit hetzelfde jaar, opgesteld door het Observatorium voor het strafstelsel en de mensenrechten van de Universiteit van Barcelona, ​​berekende dat er in drie jaar tijd tot zeven gevallen waren van mensen die een oog verloren. Er was ook een proces in het geval van Quintana, maar noch de agent die het vuurde, noch degene die het had besteld, werd gevonden.

Op 6 februari 2014 probeerden ongeveer 40 migranten over zee het strand van Tarajal in Ceuta te bereiken om de afstand tussen Marokko en Spanje te overbruggen. Ze kwamen uit Afrika bezuiden de Sahara, maar vijftien van hen stierven in het water. Hun dood werd niet veroorzaakt door slagen. Ze verdronken na het lanceren van 156 rubberen ballen en vijf bussen om rook te verbergen.

De tragedie in Tarajal bracht het Binnenlandse Zaken ertoe het gebruik ervan door civiele grenswachten te verbieden als het gaat om het weigeren van massale toegang tot Ceuta en Melilla. Het parket heeft de agenten die de raketten lanceerden niet aangeklaagd, maar sommige mensenrechtenorganisaties wel. Eerst oordeelden de provinciale rechtbank in Cádiz en vervolgens het Hooggerechtshof dat er geen oorzaak en gevolg was en opende een open zaak tegen 16 leden van het Gewapend Instituut.